หมาพันธุ์เล็ก ขนยาว น่ารัก อย่าง ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ กำลังเป็นที่นิยมในหมู่คนรักสุนัข ด้วยขนาดตัวที่เล็ก กะทัดรัด ขนสวย เงางาม นิสัยร่าเริง ขี้อ้อน ทำให้พวกมันกลายเป็นเพื่อนรักที่ใคร ๆ ก็หลงรัก ลักษณะภายนอกของพวกเขาหากดูแบบผิวเผินก็แทบไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตา ใครที่อยากจะลองเลี้ยงพวกเขา วันนี้เราจะพาทุกคนไปดูกันว่า มีอะไรที่ควรรู้ก่อนตัดสินใจรับมาเลี้ยงบ้าง
ติดตามเรื่องราวอื่น ๆ ที่น่าสนใจ เพิ่มเติมได้ที่นี่
ความเป็นมาของยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ สุนัขพันธุ์เล็ก ขนยาว
ในตอนนี้ ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ อาจไม่ใช่สายพันธุ์สุนัขที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก แต่หากคุณเป็นคนที่คลั่งไคล้ตุ๊กตาสุนัข คุณจะชอบสุนัขสายพันธุ์นี้อย่างแน่นอน เพราะพวกเขาเหมือนกับตุ๊กตาที่มีชีวิตยังไงอย่างนั้น เจ้าตัวเล็กสายพันธุ์นี้มีถิ่นกำเนิดอยู่ในเมืองยอร์คเชียร์ ประเทศอังกฤษตามชื่อของมัน
พวกมันเริ่มเป็นที่รู้จักในปี 1800 ด้วยความที่ชื่อสายพันธุ์ค่อนข้างยาว คนเลยเรียกด้วยชื่อเล่นว่า ยอร์คกี้ องค์กรสุนัขชื่อดังอย่าง The Fédération Cynologique Internationale ได้รับจดทะเบียนพวกเขาให้อยู่ในกลุ่มสุนัขสายพันธุ์ทอย ส่วนสมาคม Kennel Clubs จัดให้พวกเขาอยู่ในประเภทสุนัขคู่หู
ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ค่อนข้างเป็นที่สนใจในกลุ่มคนเลี้ยงหมาเพื่อประกวด เนื่องจากพวกเขามีรูปลักษณ์ที่สวยงาม และท่าทางที่ดูสง่างามราวกับราชวงศ์ เวลามีงานประกวดสุนัขก็มักจะเห็นพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง
พวกเขาถูกพบครั้งแรกทางตอนเหนือในสหรัฐอเมริกาช่วงปี 1872 จากนั้นในปี 1878 ก็ได้รับการจดทะเบียนจนกลายเป็นหนึ่งใน 25 สายพันธุ์ของสุนัขที่ได้รับการขึ้นทะเบียนอย่างเป็นทางการ
ในปี 1940 พวกมันสามารถคว้ารางวัลในการประกวดลูกสุนัขได้สำเร็จ และได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นถึง 18% จากสุนัขทั้งหมดที่ได้รับการลงทะเบียนสายพันธุ์ เมื่อเข้าสู่ยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 ความนิยมในตัวของ ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น และกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้พวกเขามีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก
ทำความรู้จักกับยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ สุนัขจิ๋วแต่แจ๋ว
ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์เป็นสุนัขที่มีขนาดตัวเล็กกะทัดรัด ปากและจมูกจะยื่นยาวออกมาจากกะโหลกศีรษะเล็กน้อย หูเป็นรูปสามเหลี่ยมตัว V ตั้งฉากกับศีรษะ แม้ว่าจะตัวเล็กแต่ขายาว สรีระสวย หลังตรง แรกเกิดพวกเขาจะมีสีขนดำสนิท ยกเว้นบริเวณริมฝีปาก เหนือดวงตา ขาและเท้า รวมถึงใบหูด้านในและใต้หางจะมีสีน้ำตาลทอง
บางตัวอาจเจอขนสีขาวเป็นรูปดาว 5 แฉกบริเวณหน้าอก แต่เมื่ออายุได้ประมาณ 1 เดือนก็จะจางหายไป ส่วนจะบอกได้ว่าพวกเขาเป็นสีไหน ต้องรอให้มีอายุประมาณ 3 ปี ถึงจะแยกสีได้อย่างชัดเจน
การเลี้ยง ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ ถือว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างละเอียดอ่อน เนื่องจากพวกมันมีขนยาวและนุ่มเป็นเส้นไหม มีโอกาสที่จะเกิดปัญหาขนพันกันเป็นก้อนได้ง่าย เราจึงต้องหมั่นหวีขนเป็นประจำทุกวันเพื่อช่วยผลัดขน
แต่ถึงอย่างนั้นก็มีบางตัวที่มีขนประเภทขนนิ่ม ที่มักจะมีขนที่สั้นกว่าสายพันธุ์ขนเส้นไหม แถมไม่ค่อยพบเจอสักเท่าไหร่ ส่วนสีที่ได้รับการขึ้นทะเบียนสายพันธุ์อย่างเป็นทางการจะประกอบไปด้วย สีดำปนทอง สีดำปนน้ำตาล สีน้ำเงินปนน้ำตาล และสีน้ำเงินปนทอง
แต่ที่น่าแปลกใจคือ หาก ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ ตัวไหนมีขนสีเดียวตลอดทั้งตัวหรือมีขนที่แตกต่างจากสีที่ได้รับการขึ้นทะเบียน มักมีราคาที่สูงขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ
คู่มือการเลี้ยงยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ ฉบับสมบูรณ์ มือใหม่ก็เลี้ยงได้
หากไม่นับเรื่องการดูแลขน ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ ก็ถือว่าเป็นสุนัขที่ไม่ได้ดูแลยากแต่อย่างได้ พวกมันมีนิสัยที่อยากรู้อยากเห็นขัดกับบุคลิกภายนอก เต็มไปด้วยพลังงาน มีความกล้าหาญ กระตือรือร้นอยู่เสมอ เฉลียวฉลาด และต้องการการดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษในช่วง 3 ปีแรก
สิ่งที่ต้องระวังให้ดีคือ การชอบผจญภัยของพวกเขา จากนิสัยที่อิสระและไม่ค่อยเกรงกลัวกับอะไร มันจึงมีโอกาสสูงที่พวกมันจะหลุดออกจากบ้านได้ง่าย นอกจากนี้ยังปากเปราะ ชอบเห่าเป็นที่สุด เหมาะสำหรับการเลี้ยงเป็นสุนัขเฝ้าบ้าน แต่ไม่เหมาะสำหรับคนที่เลี้ยงพวกเขาในห้องพัก เพราะอาจมีเสียงดังรบกวนได้
การออกกำลังกาย
ถึงจะตัวเล็กแต่ก็เต็มไปด้วยพลังงาน เราจึงต้องพาพวกเขาไปออกกำลังกายอยู่เสมอ เราสามารถแบ่งรูปแบบการออกกำลังกายออกเป็น 2 ระดับ วันไหนที่พวกเขาครึกครื้นเป็นพิเศษ ให้พาไปออกกำลังกายแบบออกแรง วิ่งเล่นรอบสนามหญ้า พาวิ่งรอบหมู่บ้าน เพื่อกระตุ้นให้การไหลเวียนเลือดมากขึ้น
วันไหนที่ดูเหนื่อย ๆ ให้ออกกำลังกายแบบปานกลางด้วยการเดินเร็วประมาณครึ่งชั่วโมงต่อวัน ระหว่างพาพวกเขาออกไปกำลังกายต้องระมัดระวังอุณหภูมิภายในตัวสูงที่ขึ้นด้วย หากพบว่าพวกเขาเริ่มหอบ น้ำลายไหล ลิ้นห้อย หรือเหนื่อยจนหยุดเดิน ให้พาพวกเขาเข้าร่มและให้กินน้ำทันที เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเป็นโรคลมแดด
อาหารการกิน
ใครคิดจะเลี้ยงยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ต้องใส่ใจเรื่องอาหารเป็นพิเศษ เพราะสายพันธุ์นี้ไวต่อการแพ้อาหารเป็นอย่างมาก พยายามหาอาหารที่ไม่ทำให้พวกเขาเกิดอาการแพ้ ตรวจสอบส่วนผสมว่ามีเนื้อสัตว์ปีกป่น ข้าวโพด ข้าวสาลี ข้าวเจ้า แป้ง หรือธัญพืชหรือไม่ หากมีขอแนะนำให้หลีกเลี่ยง เพราะมีโอกาสสูงที่จะทำให้เกิดอาการแพ้ได้ ส่วนปริมาณจะอยู่ที่ประมาณครึ่งถ้วยตวงถึง 1 ถ้วยตวงต่อวัน แล้วแต่อายุและขนาดตัว แบ่งให้เป็น 2 มื้อเช้าและเย็น พวกเขาก็จะไม่มีปัญหาเรื่องน้ำหนักเกินอีกต่อไป
ติดตามเรื่องราวอื่น ๆ ของเหล่าสัตว์โลกแสนรู้ได้ที่ Animalkingdom.me
