เชื่อว่าหลายคนคงชื่นชอบสัตว์ที่มีขนาดเล็ก เพราะพวกเขานั้นดูน่ารักเสียเหลือเกิน จนเหมือนกับของเล่น อย่างเช่น ดอร์เมาส์ ที่เราจะมาแนะนำกันในวันนี้ ใครที่ไปตามร้านขายสัตว์อยู่บ่อยครั้งก็น่าจะเคยเห็นพวกเขาผ่านหูผ่านตากันมาบ้างแล้ว ลักษณะภายนอกของพวกเขานั้นดูใกล้เคียงกับหนูหรือพวกแฮมสเตอร์ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ความเป็นจริงแล้วพวกเขาไม่ใช่หนูแต่อย่างใด สำหรับใครที่สนใจอยากจะเลี้ยงพวกเขา Animalkingdom จะพาทุกคนไปทำความรู้จักกับพวกเขาให้มากขึ้น ไปติดตามกันได้เลย
ติดตามเรื่องราวอื่น ๆ ที่น่าสนใจ เพิ่มเติมได้ที่นี่
ทำความรู้จักดอร์เมาส์ สัตว์ตัวจิ๋วที่หลายคนอยากจะลองเลี้ยงเป็นของตัวเอง
ดอร์เมาส์ เป็นสัตว์เล็กที่เมื่อดูภายนอกแล้วลักษณะของพวกเขาใกล้เคียงกับหนูแฮมสเตอร์ หรือพวกหนูที่คนนิยมเลี้ยงไม่น้อยเลยทีเดียว แถมเวลาอยู่ในร้านขายสัตว์ พวกเขาก็มักจะอยู่ใกล้กับโซนหนูแฮมสเตอร์เสมอ แต่ความเป็นจริงแล้วพวกเขาคือ กระรอก ต่างหาก และที่สำคัญพวกเขามีขนาดเล็กเป็นอย่างมาก จนไม่ว่าเราจะเลี้ยงแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายพวกเขาก็จะมีขนาดตัวไม่ใหญ่ไปมากกว่าฝ่ามือของเรา นักวิทยาศาสตร์ได้แยกพวกเขาออกมาเป็นสัตว์อีกสายพันธุ์หนึ่ง โดยจัดอยู่ในกลุ่มสัตว์ฟันแทะ สามารถพบได้ทั่วไปทั้งในทวีปแอฟริกา ยุโรป และประเทศญี่ปุ่น แต่ละสายพันธุ์ที่อยู่ในแต่ละถิ่นที่อยู่ จะมีทั้งสีสันรวมไปถึงขนาดที่แตกต่างกันออกไป แต่โดยส่วนใหญ่แล้วก็จะมีลักษณะที่ใกล้เคียงกัน
โดยสายพันธุ์ที่ได้รับความนิยมในการเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงมากที่สุดก็คือ “ปิ๊ก” ซึ่งมีถิ่นกำเนิดอยู่ในทวีปแอฟริกาตอนกลางไปจนถึงตอนใต้ มีขนาดเล็กที่สุดโดยเมื่อโตเต็มวัยจะมีลำตัวยาวไม่เกิน 4 นิ้ว และมีน้ำหนักเพียงแค่ 30 กรัมเท่านั้น ใบหน้าของพวกเขาจะยาวโดดเด่นออกมาเหมือนกับหนู แต่มีหางเป็นพวงยาวและฟู ขนจะเป็นสีเทาอ่อน แต่เมื่ออายุมากขึ้นขนของพวกเขาก็จะเปลี่ยนไปกลายเป็นสีน้ำตาลแดง
ชื่อของพวกเขานั้นมาจากภาษาอังกฤษโบราณที่แปลว่า “ผู้หลับใหล” เนื่องจากในช่วงฤดูหนาวพวกเขามักจะนอนจำศีลเนื่องจากการขาดแคลนอาหาร ดังนั้นเวลาเรานำเอาพวกเขามาเลี้ยงในประเทศไทยซึ่งเป็นเมืองร้อน เราจึงต้องจัดทั้งอุณหภูมิและสถานที่ให้เหมาะสม พวกเขาเป็นสัตว์กลางคืนแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ออกหากินอยู่แทบจะตลอดเวลา หากเราเลี้ยงพวกเขาในห้องที่ไม่มีแสงสว่างในช่วงกลางวันก็อาจจะได้เห็นพวกเขาออกมาวิ่งเล่น กินข้าวเช่นเดียวกัน อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเลี้ยงพวกเขานั้นไม่ควรต่ำกว่า 24 องศาเซลเซียส ส่วนสถานที่เลี้ยงพวกเขานั้นควรแน่นหนาสักหน่อย เพราะพวกเขาแหกกรงหนีเก่งมาก ขนาดกรง 1 กล่อง หรือ 1 ตู้ เหมาะสำหรับการเลี้ยงพวกเขาแค่คู่เดียวเท่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นสัตว์สังคมก็ตาม วัสดุปูรองพื้นควรใช้แบบเดียวกับของหนูแฮมสเตอร์อย่างเช่น ทรายสำเร็จรูป ขี้เลื่อย ซังข้าวโพด หรือกระดาษฝอยก็ได้เช่นเดียวกัน
นอกจากนี้เรายังควรใส่เศษไหมพรม เศษผ้า หรือหญ้าแห้งเอาไว้ในกรงของพวกเขาด้วย เพื่อให้พวกเขาเข้าไปทำรัง พวกเขานั้นมีนิสัยที่ค่อนข้างซุกซนและชอบปีนป่ายเป็นอย่างมาก ดังนั้นสิ่งที่ควรมีติดตรงเอาไว้อีก 1 อย่างจึงเป็นของเล่นอย่างเช่น โพรงไม้ เชือก หรือแม้แต่ลู่วิ่งของหนูแฮมเตอร์ก็ได้เช่นเดียวกัน และเรายังควรมีที่ให้พวกเขาได้หลบซ่อนในช่วงเวลากลางวันเพื่อลดความเครียด เป็นรังนอนหรือรังคลอดสำหรับพวกเขา จะใช้เป็นบ้านไม้สำเร็จรูปหรือใช้เป็นกระถางที่ทำมาจากดินเผาก็ได้เช่นเดียวกัน
สำหรับอาหารนั้นเราสามารถใช้อาหารเม็ดสำหรับหนูแฮมสเตอร์หรืออาหารแมวไขมันต่ำ อาหารนกเขาก็สามารถให้ได้เช่นเดียวกัน ให้เสริมด้วยผลไม้สด ไข่ต้ม หนอนนก จิ้งหรีด ขนมปัง หรือแม้แต่โยเกิร์ตเพื่อให้พวกเขานั้นได้รับสารอาหารอย่างครบถ้วนและมีร่างกายที่แข็งแรง สำหรับการให้น้ำควรใช้ขวดที่มีปลายเป็นลูกกลิ้งจะดีกว่านำน้ำใส่ถ้วย เนื่องจากดูแลความสะอาดได้ยากและอาจจะทำให้พวกเขาเปียกได้ สิ่งสำคัญที่คุณควรรู้ก่อนก็คือ พวกเขานั้นมักจะอยู่รวมกันเป็นฝูง แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ตัวผู้เริ่มโตขึ้นพวกมันก็จะทะเลาะกันเพื่อแย่งผสมพันธุ์กับตัวเมีย ซึ่งวัยที่พร้อมผสมพันธุ์ก็คืออายุตั้งแต่ 6 เดือนขึ้นไป นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเราจึงควรเลี้ยงพวกเขา 1 กรงต่อ 1 คู่เท่านั้น หรือหากเราไม่อยากให้พวกเขามีลูกจะเลี้ยงเป็นตัวเมียล้วนก็ได้เช่นเดียวกัน แต่การเลี้ยงเป็นตัวผู้หลายตัวในกรงเดียวกันนั้น เราไม่แนะนำสักเท่าไหร่ เพราะมีโอกาสที่จะทะเลาะและกัดกันจนได้รับบาดเจ็บมากกว่า
ดอร์เมาส์เป็นสัตว์ที่เชื่องหรือไม่และฝึกอย่างไรได้บ้าง
ดอร์เมาส์เป็น EXOTIC PET ที่เชื่อว่า เมื่อหลายคนรับมาเลี้ยงก็คงต้องการให้พวกเขาเชื่องและออดอ้อนเราอยู่ตลอดเวลา แต่ต้องบอกก่อนว่ามันขึ้นอยู่กับลักษณะนิสัยของแต่ละตัวเช่นเดียวกัน เมื่อพวกเขาเริ่มมีอายุประมาณ 1 วัน พวกเขาจะเริ่มงับนิ้วเราเวลาแหย่เข้าไปในกรง แต่ไม่ต้องตกใจเพราะพวกเขาเพียงแค่งับเบา ๆ เป็นการสำรวจว่ามีอาหารหรือไม่เท่านั้น เมื่อใช้เวลากับพวกเขาจนคุ้นเคยและพวกเขาโตขึ้น การกัดหรือการงับก็จะลดน้อยลง การนำเอาพวกเขาออกมาเล่นให้เรานั้นค่อย ๆ ยื่นมือลงไปแล้วค่อยรวบบริเวณลำตัวขึ้นมาด้วยมือ แต่หากตัวไหนที่ไม่คุ้นเคยกับคนหรือมีพฤติกรรมก้าวร้าว ก็ให้ใช้วิธีกำมือโดยใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้รวบผิวหนังบริเวณหลังพวกเขาแล้วค่อยยกขึ้นมา ไม่ควรจับบริเวณหางโดยเด็ดขาด เพราะอาจจะทำให้หางขาดหรือพวกเขาหันมากัดเราได้ และยังไม่ควรแหย่มือผลุบ ๆ โผล่ๆ เข้าไปในกรง เพราะจะทำให้พวกเขาตกใจและมีพฤติกรรมก้าวร้าวตามมา
นอกจากนี้เมื่อโตขึ้นแล้ว พวกเขาอาจจะไม่ได้มีพฤติกรรมการออดอ้อนเหมือนสมัยยังเป็นเด็ก แต่ก็ยังชอบหลบซ่อนตัวอยู่ตลอดเวลา ทำให้หลายคนตัดสินใจทอดทิ้งพวกเขา ซึ่งความจริงนั้นเราก็ยังเล่นกับพวกเขาได้เหมือนเดิม เพียงแต่พวกเขาอาจจะไม่ได้มีพฤติกรรมอ่อนหวานเหมือนสมัยยังเป็นเด็ก แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะละทิ้งความรับผิดชอบในการเลี้ยงพวกเขาแต่อย่างใด
